Raymond van Barneveld heeft aangekondigd te gaan stoppen als professioneel dartspeler. Het WK van 2020 zal zijn laatste worden. Hij is vijfmaal wereldkampioen geworden bij twee verschillende bonden, de BDO (British Darts Organisation) en de PDC (Professional Darts Corporation). Wanneer hij stopt zal hij 35 jaar in het circuit hebben meegedraaid. Ik kijk sinds het WK van 1995 intensief naar darts en vind vooral het mentale aspect van het spelletje zeer interessant. Meer dan bij andere sporten kun je bij darters in hun ziel kijken.  

Het is eind augustus 1996. Ik ging studeren in Groningen en nam deel aan de KEI week (introweek) voor studenten. Overal in de stad waren activiteiten en zo ook in het verenigingsgebouw van Vindicat, het studentencorps op de Grote Markt. Ik was geen lid geworden maar moest hier toch een kijkje gaan nemen. Vindicat had namelijk Raymond van Barneveld uitgenodigd voor een dartsclinic en ik was niet van plan dat te missen. Raymond van Barneveld was toen nog geen wereldkampioen darts maar had anderhalf jaar eerder op het WK darts in Frimley Green bij de Lakeside Country Club wel de finale bereikt waarin hij verloor van Richie Burnett. Dit was niet geheel onopgemerkt gebleven in Nederland. Darts was in die tijd nog een puur Britse aangelegenheid, dus die finaleplek voelde apart aan. In Nederland was voor die tijd nog totaal geen aandacht voor darts. Eén keer in het jaar kon je op de BBC en later op SBS6 darts kijken. Dat is nu bijna wekelijks. Maar je zag in dat toernooi al hoe goed Van Barneveld was en je kon proeven dat darts potentieel had in Nederland.

In ‘de kroeg’, zoals de balzaal van Vindicat genoemd werd, stond inderdaad Raymond van Barneveld. Hoe toepasselijk. De toen 29 jarige Hagenees had er wel plezier in om her en der zijn kunsten te vertonen en hoopte op de grote doorbraak. Ik was na dat mooie toernooi in ’95 gelijk een fan van hem en het darts geworden. Van Barneveld was toen nog postbode maar had een onmiskenbaar talent voor darten. Iemand die bij zijn eerste keer darten de pijl gelijk al in de bullseye weet te gooien zeg maar. Echter, met darten kon je je boterham niet verdienen in die tijd en zeker in Nederland was er niemand die in deze positie zat. Maar de wens om fulltime prof te worden was sterk aanwezig bij Van Barneveld. Hij is en was daarnaast iemand die absoluut niet tegen zijn verlies kan, wat natuurlijk een sterke drijfveer is.

In 1998 betaalde de drive en het talent zich uit, hij werd wereldkampioen bij de British Darts Organisation, tegen dezelfde Richie Burnett als in de finale van ‘95. Het werd 6-5 voor Van Barneveld. Na de dubbel 8 voor de wedstrijd te hebben uitgegooid zakte hij op zijn knieën op de grond, sloeg zijn handen voor zijn gezicht en brak in tranen uit. Nog steeds is dat de mooiste overwinningsvreugde die ik ooit heb gezien na een WK winst in het darts. Het was een zinderende finale met een emotionele ontlading na afloop. Ik weet zeker dat de commentatoren bij de BBC niet wisten wat ze overkwam toen ze die emoties zagen. De droge Engelsman blijft over het algemeen redelijk beheerst wanneer er gewonnen wordt, dus die schrokken zich een hoedje. Maar achteraf gezien was het volkomen begrijpelijk. Hiermee werd de rode loper voor het darts naar Nederland en toch ook wel de rest van vasteland Europa uitgerold. Het leven van Barney zelf werd op dat moment volkomen op zijn kop gezet. Hij kon zijn baan als postbode opzeggen en werd dartsprofessional. Van zijn grote hobby en passie kon hij nu zijn beroep gaan maken. Als je dat bereikt hebt mag je best een traantje wegpinken. En het legde hem geen windeieren. Het jaar erna werd hij wederom wereldkampioen. Het is en blijft een fantastisch verhaal.

Misschien vraag je je af of ik nog een dartje heb kunnen gooien tegen Barney, die avond in 1996 bij Vindicat? Het ging als volgt: Er werd voor studenten een lijst gemaakt waarop je je kon intekenen om een leg te spelen tegen Barney. Ik had mijzelf natuurlijk ingetekend. Een stuk of wat studenten speelden een leg en ik wachtte met smart af, terwijl ik ondertussen na aan het denken was over hoe ik hem zou verslaan en of ik mijn ‘cool’ zou behouden. Op het moment dat ik aan de beurt was liep ik naar voren, maar was het ineens afgelopen. Het darten was klaar voor de avond. Ik was natuurlijk vet teleurgesteld maar heb wel een handtekening gevraagd en nog een praatje met hem gemaakt over Lakeside en hoe fantastisch ik dat WK en die sfeer daar vond. Dat vond hij uiteraard ook. Het mooiste toernooi ter wereld zoals hij zelf zei. Anderhalf jaar later was het zover.

Ik ben nog altijd benieuwd hoe mijn leven er nu uit zou hebben gezien als ik die leg wel had mogen spelen…

Volgende week deel 2 over de carrière van Barney!