Suriname, januari 2019. Vakantie.

Diep in het binnenland van Suriname omgeven door oerwoud ligt het dorpje Palumeu. Vanuit Paramaribo ongeveer een uur vliegen. Vanaf daar gaan we een tocht diep het oerwoud in maken naar de Kasikasima berg.

Met een klein vliegtuig vliegen we daarheen vanuit Paramaribo. De piloot was een blanke mid-twintiger. Ik vroeg of hij een Nederlander was. “Ik ben Boeroe”, zei hij met een onmiskenbaar Surinaams accent. Ik had net die week geleerd wie de Boeroes zijn in Suriname. Dat zijn Nederlanders die zich halverwege de 19e eeuw als arbeider of boer hebben gevestigd in Suriname. Vandaar de naam. Hij was de enige piloot in het vliegtuig en vroeg me of ik in de cockpit wilde zitten. Die kans liet ik me niet ontnemen. Ik zit één rij achter hem en klim net als in een auto van de achterbank naar de rechter zitplaats voorin het vliegtuig. Ok dan!! Goed begin van deze trip. En zo vertrokken we vanuit Paramaribo naar Palumeu. Onderweg vormt het oerwoud onder ons een zee van groen. Alsof je over een broccoliveld vliegt. Als we Palumeu naderen zie ik dat de landingsbaan niet meer dan een grasveld is. Dit is de meest spectaculaire landing die ik ooit heb meegemaakt.

In Palumeu was er voor ons geen bereik meer mogelijk met de mobiele telefoon. Dus niet bellen en geen internet voor de komende vijf dagen. Je merkt gelijk de rust die zo’n natuurlijke plek uitstraalt. Geen drukte, geen lawaai. Alleen de vogels en de rivier. Zonder bereik op je mobiel is het genieten van de omgeving dan veel puurder. De rust die het oerwoud uitstraalt is overweldigend.

Een dag later gaan we met een korjaal (lange kano) op expeditie dieper het oerwoud in met vier reisgenoten en onze gidsen. Een trip die zo’n 7 uur in beslag neemt. Op de weg naar het kamp kom je geen enkele andere boot of mensen tegen. Aan weerszijden van de rivier staat een muur aan groen met verschillende soorten bomen en planten. Op de meeste plekken is het vanaf het land een dichtbegroeide muur, waar je niet kunt aanleggen om het land op te gaan. Bomen, struiken, lianen en klimop maken het een dicht netwerk van groen. Ondanks de verscheidenheid aan flora oogt het niet chaotisch, integendeel. Het oogt orderlijk. En het is prachtig. Maar het leven in tropisch regenwoud is ook keihard. En niet alleen voor de kleine beestjes. Soms zie je tientallen meters hoge bomen die nog boven de rest uitsteken. Majestueus zijn ze. Maar af en toe worden deze overwoekerd door een soort klimop. Een parasiet die meelift op de kracht van de boom. Deze klimop zal de boom uiteindelijk compleet verstikken waardoor deze sterft. Je ziet voorbeelden van het eindresultaat langskomen. Een lange enkele stam waar alle takken van gestript zijn ingepakt met klimop.

Al varende zie je op vogels na weinig dieren. We hebben een motorboot, dus ze kunnen ons horen aankomen. Uit het niets horen we ineens geschreeuw en vliegen er twee rood blauwe ara’s weg. Dan is er ineens opwinding in de serene rust. Verder zie je gieren, een visarend, zwaluwen, papegaaien en andere roofvogels.

Na zo’n 7 uur varen komen we aan bij ons basiskamp. In de wijde omtrek wonen er hier geen mensen. Het kamp voor de komende twee nachten bestaat uit open hutten aan de rivier. Een aantal vlak bij de oever en enkele wat hoger gelegen. Slapen doen we in hangmatten met een klamboe eroverheen bij de hoger gelegen hutten, vlak tegen de jungle aan. ’s Nachts is het een kakofonie aan geluiden. Kikkers, krekels, cicades, alles maakt zich hoorbaar. Het oerwoud komt ’s nachts pas echt tot leven. In de ochtend vertrekken we voor de trektocht naar de top van de Kasikasima. Het wordt een zware wandeling en door de vochtige warmte zweet ik me een ongeluk. Zwaar, maar zeer de moeite waard. Eenmaal boven is het uitzicht over het oerwoud adembenemend.

De volgende dag gaan we per boot weer terug naar Palumeu. Aldaar merk ik hoe fijn het is even weg te zijn uit de bewoonde wereld en geen internet of telefoonverbinding te hebben. Slapen in een hangmat, niet appen of op internet en luisteren naar je reisgenoten en de natuur. Het brengt je dichter bij jezelf. Vijf dagen was veel te kort.

Hieronder een filmpje gemaakt van de binnenlandse vluchten in Suriname.