Roger Federer is 35 jaar and he’s back. Wie had dat gedacht. Vorige week won hij Wimbledon en eerder dit jaar the Australian Open. De laatste Grand Slam die hij won dateert alweer van 2012 op Wimbledon. In de tussenliggende 5 jaar hebben de andere grote 3 tennissers van deze tijd, Novak Djokovic, Andy Murray en Rafael Nadal hem het vuur aan de schenen gelegd. Als ik wedstrijden zat te kijken kreeg ik het gevoel dat hij mentaal niet opgewassen was tegen deze wilskrachtige en ijzersterke reuzen. Vooral Djokovic had mentale kracht op een gegeven moment tot een ware kunst verheven. Djokovic kon compleet uitgeput op de baan staan in een marathonpartij, maar dan toch nog opkrabbelen en de wedstrijd winnen puur op doorzettingsvermogen. Die was tussen 2014 en 2016 schier onverslaanbaar.

Federer is daarentegen een fenomenale technicus, zijn voornaamste kwaliteit waardoor hij door velen wordt bestempeld als beste speler allertijden. Zijn slagen zijn zo vloeiend dat het lijkt of hij bijna geen kracht hoeft te gebruiken. Federer daagt zijn tegenstanders niet uit en een oerkreet na een gewonnen punt is ook zeldzaam. Hij is rustig en ingetogen. Djokovic, Nadal en Murray zijn veel nadrukkelijker aanwezig als ze een punt hebben gewonnen. Voor mijn gevoel had Federer moeite met deze uitdagende en mentaal keiharde spelers. Hij bezat niet dezelfde over mijn lijk mentaliteit, en gedurende onderlinge wedstrijden zag je hem steeds vaker breken. Hij verloor niet omdat hij uitgeput was, nee hij ging fouten maken, onnodige risico’s nemen en liet zijn hoofd op een gegeven moment hangen. En dat terwijl Federer op techniek in principe superieur is aan iedereen.

Maar net als je denkt dat het tijd wordt om te stoppen gebeurde er iets heel verrassends. Federer heeft vorig jaar een knieoperatie en daaropvolgende revalidatieperiode gehad. Hij is ongeveer 6 maanden uit de roulatie geweest. De angst dat de routines van de slagen, die zo ingeslepen zitten, verdwijnen is dan bij elke toptennisser aanwezig. Je moet dan heel hard werken om weer op het topniveau terug te keren. Maar voor Federer bleek dit helemaal geen probleem. Die techniek zit zo ingeslepen en hij is zo goed, dat hij heel snel weer op niveau was. Hoe Federer op the Australian Open terugkeerde was ronduit fenomenaal. Die break uit het circuit zal hem goed gedaan hebben en rust hebben gebracht. Federer zal toch behoorlijk in zijn maag hebben gezeten met het mentale overwicht van zijn rivalen. Ik denk dat die time out ervoor heeft gezorgd dat hij dit even kon loslaten.

Die periode eruit beviel kennelijk zo goed dat er gekozen werd het gravel seizoen dit jaar over te slaan. Een geniale zet. Federer wist dat Nadal op dit moment zijn grootste concurrent was en ook in topvorm. Erkennen dat je rivaal op gravel gewoonweg beter is (Nadal won voor de tiende keer Roland Garros) en het toernooi overslaan is slim. Choose your battles.
Tegen de conventies in heeft Federer erop vertrouwd dat zijn grootste kracht, namelijk zijn techniek, hem niet in de steek zou laten. Hij heeft ingezet op de toernooien waar hij de meeste kans zou maken en hij heeft rust en ruimte gecreëerd in zijn hoofd. Hij hoefde zich geen zorgen te maken over Roland Garros, stond compleet fris bij zijn favoriete Wimbledon aan de start en won het toernooi zonder een set te verliezen.